ಕವನ-13

ಕನ್ನಡಾಂಭೆಗೆ ಕಿರು ನಮನ!!!

ಕಲಿಯುವಾಗ ಸುಂದರ ಸ್ವರ್ಗವು

ರಮ್ಯರಮಣೀಯ ನಿಸರ್ಗವು

ಕಂಬನಿಗೆ ಮಿಡಿಯುವ ನಾಡು

ಕೈ ಹಿಡಿದು ಮೇಲೆತ್ತುವ ಬೀಡು 

ಅಮ್ಮ ಎಂದರೆ ಆರೈಕೆ

ಅಪ್ಪ ಎಂದರೆ ಓಲೈಕೆ

ಗಾಯಕರ ಗ್ರಾಮವಿದು 

ಲೇಖಕರ ಲೋಕವಿದು

ಶಾಸನಗಳ ನಾಡಿದು

ಕವಿಗಳ ಬೀಡಿದು

ಅಮೃತವೇ ಕಾವೇರಿ

ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆಯೇ ಶ್ರೀಗಂಧ 

ಮಲೆನಾಡಿನ ಮಂದಹಾಸ

ಕಗಮೃಗಗಳ ತವರೂರು

ಜಂಬೂಸವಾರಿಯ ವೈಭೋಗ

ತರ ತರ ತಿನಿಸುಗಳ ಈ ಯೋಗ

ದೇವಾಲಯಗಳ ಆಗರ

ಎಂದಿಗೂ ಮಧುರ ಈ ನಗರ

ಕನ್ನಡವೇ ನಮ್ಮ ಉಸಿರು

ಕರ್ನಾಟಕವೇ ನಮ್ಮ ತವರು

ಕನ್ನಡಾಂಭೆಯೇ ನಮ್ಮಮ್ಮ 

ಅವಳಿಗೊಂದು ನಮನವ ಸಲ್ಲಿಸಮ್ಮ

ಎಲ್ಲೆ ಇರು ಹೇಗೆ ಇರು ಏನೆಂದು ಕನ್ನಡವಾಗಿರು