ಕವನ-35

ಅಮ್ಮ

ನಿನ್ನೊಡಲಲಿ ನವಮಾಸ ಹೊತ್ತು ಜನ್ಮ

ನೀಡಿದೆ ನಿನ್ನಾಸೆಯ ರೂಪಕೆ ,ನಿನ್ನ

ಮಮತೆಯ ಮಡಿಲಿನ ಆಶ್ರಯದಲ್ಲಿ 

ನಲಿದ ನನಗದೆ ಸ್ವರ್ಗ ಸೋಪಾನ ಅಮ್ಮ.

ಗುಮ್ಮಾ ಬಂದಾ ಎನ್ನುತ ತುತ್ತು ತುತ್ತು 

ಅಮೃತವನ್ನ ಮೋಸದಿಂದ ಬಾಯಿಗಿಟ್ಟು 

ಮೊದಲ ಗುರುವಾಗಿ ನಾಲಕ್ಕೂ ಅಕ್ಷರವನ್ನ ಕಲಿಸಿ 

ಪ್ರೀತಿ ಉಣಿಸುತ್ತಲೆ ಎದೆಯೆತ್ತರಕ್ಕೆ ನಲುಗಿದೆ ಅಮ್ಮ.

ನನ್ನ ನಲಿವಿನಲ್ಲಿ ನೀನಕ್ಕೆ ,
ಸೋಲಲ್ಲೂ ಜೊತೆಯಾಗಿ ನಿಂತೆ

 ಕೈಹಿಡಿದು ಬದುಕ ದಾರಿಯ ತೋರಿದೆ,
ನೀ ಎಷ್ಟು ದಣಿವೇ ಅಮ್ಮ 

ಸಾಲು ಸಾಲುಗಳು ಗೀಚಿದರು 
ಮುಗಿಯಲಿಲ್ಲ ಸಾಲುಗಳು

ನನಗಾಗಿ ನೀ ಎಲ್ಲಾ ಮಾಡಿದೆ, 
ನೀನಿಲ್ಲದೆ ನಾನೇನು ಇಲ್ಲ

ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನ 
ಯಾರಿಂದಲೂ ಕದಿಯಾಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ 

ಅಮ್ಮ ನನ್ನೊಲವು ನೀ, 
ನನ್ನ ಬದುಕು ನೀನೇ ಅಮ್ಮ

                                            -manu